Frog Holler

Waarom Frog Holler relatief onbekend blijft bij het grote publiek blijft mij een raadsel. Waar bands als The Jayhawks en The Gourds kunnen rekenen op grote internationale bekendheid moet Frog Holler het doen met een zeer selecte fanbase. Begin dit jaar bracht het zesmans collectief rond singer/songwriter Darren Schlappich hun zesde volwaardige album "Believe It or Not" uit. Wat in 1996 begon als een bluegrass trio groeide in enkele jaren uit tot een americana band van formaat. Het voorlopig hoogtepunt in hun oeuvre is het album "Idiots" met een dertiental nummers (waaronder "Adams Hotel Road") over het leven in small town Amerika. En ook al heeft de band met "Believe It or Not" weer een zeer degelijk album afgeleverd, het zal de band waarschijnlijk niet uit de anonimiteit halen.

Dan Zanes

In een vorig leven was Dan Zanes de frontman van de 80's rockband The Del Fuego's. Samen met zijn broer gitarist Warren Zanes, bassist Tom Lloyd en drummer Steve Morrell genoot hij een zekere bekendheid en cult status aan de Amerikaanse oostkust. Hun vierde album "Smoking in the Fields" werd echter slecht door de criticasters ontvangen en werd qua verkoopcijfers ook een regelrechte flop. Dit betekende in 1990, een jaar na het uitkomen van het album, ook het eind van de groep. Vijf jaar later, in 1995, volgde Dan's solodebuut "Cool Down Time". Een degelijk album dat voortborduurde op zijn vroegere werk met The Del Fuego's.

Zijn eerste album op het label Festival Five Records "Rocket Ship Beach" vormde een drastische koerswijziging ten aanzien van zijn vroegere werk. De scheurende gitaren hadden plaats gemaakt voor kinderkoortjes en de rauwe uit het leven gegrepen nummers waren vervangen door lieve lullabys en vrolijke sing-a-longs. Zanes bleek zijn roeping gevonden te hebben en er volgende elk jaar wel een nieuw album. Zijn album "Catch That Train" ontving in 2007 een Grammy voor het beste kinderalbum. Op dit album werkte hij samen met het klassieke/avant-gardistische Kronos Quartet, The Blind Boys of Alabama en Wayne Rhoden (beter bekend als Father Goose). Een jaar later volgde het album "¡Nueva York!". Een album speciaal gericht op de Spaanstalige gemeenschap. Op dit album wordt hij bijgestaan door onder andere de Panamese actrice/zangeres Daphne Rubin-Vega, Latin jazzzangeres Lila Downs, de Mexicaanse rockers The Villa-Lobos Brothers en het Afro-Colombiaanse roots ensemble La Cumbiamba Eneyé. Het album bevat veel traditionals waaronder "Colás" een son jarocho uit Veracruz, Mexico. Inmiddels heeft Zanes een aardig imperium opgebouwd met vele cd's en dvd's en is hij een van de, zo niet dé populairste vertolker van "children's music of all ages".

HoneyHoney

Suzanne Santo uit Strongsville Ohio & Ben Jaffe uit New York vormen het duo HoneyHoney. Ze omschrijven hun muziek als "Rocktastic" of "Freeky Deeky". Enig gevoel voor humor kan ze niet ontzegd worden. Zo sluiten ze hun biografie af met "We hope that this been informative and useful, and if you buy / illegally download one album this year, let it be ours." En dat album is hun debuutalbum "First Rodeo" wat 4 november is uitgebracht. Op het album staan 4 nummers van de EP "Loose Boots" waaronder "Little Toy Gun" en 7 nieuwe nummers.

Gregory Alan Isakov - This Empty Northern Hemisphere (2009)

Vreemd genoeg heeft het vier albums moeten duren voordat ik in contact kwam met deze geboren Zuid-Afrikaan die opgroeide in Philadelphia. Net zoals de vorige drie is ook dit album in eigen beheer en op diverse locaties opgenomen. Isakov wordt bijgestaan door zijn band The Freight: Jen Gilleran (drums), Jeb Bows (viool) en Phil Parker (cello). Zelf speelt Isakov gitaar, banjo, piano en harmonica. Zangeres Brandi Carlile neemt op vijf nummers de achtergrondvocalen voor haar rekening. Alle nummers zijn door Isakov zelf geschreven, met uitzondering van Leonard Cohen's "One of Us Cannot Be Wrong" een duet tussen Isakov en Carlile.

Isakov noemt zichzelf een folkartiest en wordt vergeleken met zijn voorbeelden Bruce Springsteen, Kelly Joe Phelps, Iron & Wine en Nick Drake. Zijn verstilde en kale nummers hebben bij tijd en wijle echter ook veel weg van artiesten zoals Belle and Sebastian of Bright Eyes. De muziek klinkt zoals de hoesfoto doet vermoeden; authentiek, kristalhelder maar toch erg intiem. De meeste nummers zijn erg minimaal en worden enkel aangevuld met subtiele strijker arrangementen. De albumtitel "This Empty Northern Hemisphere" ("Dit Lege Noordelijk Halfrond") is dan ook erg toepasselijk.