Alathea - What Light is All About (2003)

Popalachian. Zo omschrijven de dames van Alathea (Grieks voor waarheid) hun muziek. Een vermenging van de Appalachian muziek (een mix van bluegrass, folk en country) van hun geboortegrond in oost Tennessee en de popmuziek waarmee ze zelf zijn omgegroeid. "...we're really a folk band that loves bluegrass instruments". Deze smeltkroes van stijlen is voorzien van een sterk christelijke ondertoon, waar ik absoluut geen fan van ben. Gelukkig komt dit enkel bij "Faithful One" te sterk naar voren. Het door de Schotse theoloog George Matheson geschreven hymn "O Love That Will Not Let Me Go", geschreven in 1882, werd door Alathea voorzien van een aanstekelijk refrein en opnieuw op muziek gezet. De overige nummers zijn door de leden van Alathea, al dan niet in samenwerking met anderen, zelf geschreven.

"What Light is All About" is de eerste nationale release van de band. Eerder al werden de albums "Just Falling" (1997) "The Rains" (1999) in kleine oplage uitgebracht. Dit betekent overigens niet dat de opnames van dit album sterk verschillen met hun vorige albums. Ook dit album is opgenomen in een kleine studio in Tennessee met behulp van vrijwel dezelfde studiomuzikanten. "What Light is All About" is het laatste album dat ze als trio hebben opgenomen. In 2005 verliet Carrie Theobald de groep en werd Alathea teruggebracht tot een duo. Een duo dat in 2007 het album "My Roots Grow Deeper" zou uitbrengen.

Zoals ik eerder al vermeldde is Alathea niet vies van een christelijke boodschap. Maar als je dat negeert blijft er een vrolijk bluegrass/folk album over in de stijl van Nickel Creek. Kristalheldere harmoniën, fiddle, banjo, mandoline, dobro. Al het goede uit de Appalachian Mountains.

The Acousticats - Down at Evangelina's (1992)

The Acousticats bestaan uit Cyrus Clarke, Mike Mullins, Phil Salazar, Charl Ann Gastineau en Rick Borella. "Down at Evangelina's" is hun debuutalbum en gevuld met nummers die voornamelijk geschreven zijn door de mannelijke leden van de groep. Qua genre ligt het erg dicht bij de traditionele folk met een groot aantal instrumentals. Het album bevat een cajun song "Hey Hey Evangelina", een Frans-Canadees fiddlenummer "The Ballad of St. Anne's Reel" en een instrumentale versie van "Come to the Mardi Gras" welke is geïnspireerd door een opname uit 1954 van Oscar Peterson, Ray Brown en Herb Ellis. De meeste nummers liggen aangenaam in het gehoor maar klinken naar verloop van tijd wel erg in het verlengde van elkaar.

Priscilla Ahn - A Good Day (2008)

Gewaagd advies pakte in het geval van Priscilla Ahn toch nog positief uit. Toen ze 16 jaar oud was begon ze met haar eerste kleine optredens. Haar eerste optreden was in een lokale Borders Book Store. Een leraar die haar, een aantal optredens later, zag optreden op school adviseerde haar om van school te gaan en een carrière als zangeres proberen op te starten. "Maybe you should think about not going to school right now and pursuing songwriting as a career. After school, your whole life might be so different and you may not have that opportunity again". In 2006 nam ze haar eerste EP op en kwam ze via een vriend in contact met Blue Note Records.

Op de haar eerste naamloze EP staan ook twee nummers die terugkomen op "A Good Day", “Dream” en "I Don’t Think So”. De overige nummers op haar debuutalbum bevatten ook dezelfde zomerse Californische folk-pop deuntjes maar wel met rootsy ondertoon die ze overhield uit haar jeugd in Philadelphia. Veel van de nummers op dit album gaan ook over haar oversteek van de oost- naar de westkust en haar worstelingen als beginnende muzikant. Ook het nummer "Wallflower" over een verlegen muurbloempje lijkt gedeeltelijk autobiografisch geschreven te zijn. De jonge Priscilla weet een jeugdig maar toch ook erg volwassen album ten gehore te brengen met luchtige maar toch ook serieuze teksten. Een artieste om de komende jaren goed in de gaten te houden.

Aggieland - Welcome to Aggieland (2005)

Aggieland bestaat uit zangeres Aggie de Kruijf en gitarist Stephan Jankowski. De Kruif werkte eerder samen met Ankie Keultjes (The Watchman) en brachten samen onder de naam The Very Girls het album "Elsewhere Bound" uit in 2001. Jankowski was eerder gitarist in de band Rosa King & Upside Down en werkte ook mee aan enkele albums van The Watchman.

"Welcome to Aggieland" is het eerste album van het duo en bevat 12 door De Kruif geschreven nummers. De kristalzuivere stem van De Kruif en het sublieme gitaarspel van Jankowski zorgen voor een aangename folky roots luistertrip. Mijn favoriete nummer op dit album is het quasi kerstnummer "Baby Jesus (Mary's Lament)" opgenomen met The German-Dutch Working Wonders Choir. Van het nummer "Working Wonders" werd in 2006 zelfs een videoclip opgenomen.

In augustus 2008 verscheen de tweede cd van Aggieland getiteld "Heading for the Sun" waarop het duo wordt begeleid door de Afrikaanse percussie van Osama Maleegi (No Blues).

De op de hoes afgebeelde watertoren bestaat daadwerkelijk en bevindt zich in Texas.

Adrianne - For Adeline (1998)

Vreemd genoeg zijn er op de site van Amazon enkel overenthousiaste recensies te lezen over dit album. Deze mening deel ik niet helemaal. Vooral de stem van Adrianne staat me erg tegen. Waar ik het "valse" stemgeluid van Jeff Mangum (Neutral Milk Hotel) wel aangenaam in het gehoor vind liggen, daar doet deze enigszins vergelijkbare "valsheid" van Adrianne me weinig tot niks. Ook de nummers zijn voor mij inwisselbare anti-folk deuntjes die bij tijd en wijle wel iets weg hebben van het werk van Ani DiFranco.

In Amerika is Adrianne echter al overladen met prijzen. Zo won ze de USA Songwriting Competition met het nummer "Say 'Em Strong" en de Boston Music Award voor Best New Singer-Songwriter. Tevens was ze finalist in de Boston's Lililth Fair Competition. Adrianne is inderdaad een artieste die zich prima staande weet te houden tussen de vele Lilith Fair-zangeressen, maar ze weet mij als mannelijke - wellicht zit het daar in - luisteraar niet te pakken.

Jenn Adams - All These Attachments (2001)

"All These Attachments" is een Duitse (?) reissue van "In the Pool" dat Jenn Adams uitbracht op Flying Girl Records. Adams nam pas halverwege de jaren '90 haar debuutalbum "Water" op maar was daarvoor al jaren actief als achtergrondzangeres, studiomuzikant en bassist voor een verscheidenheid aan bands. In het undergroundcircuit is ze bekend als de "Montana Troubadour", maar haar muziek bevat meer dan enkel singer/songwriter folk. In haar nummers zijn ook blues en jazz invloeden te horen in navolging van zangeressen als Bonnie Raitt, Rickie Lee Jones en Joni Mitchell. Het album sluit af met een tweetal covers "Speed of Light" van Julie Miller en Bob Dylan's "All Along the Watchtower". Een duet met de excentrieke singer/songwriter Malcolm Holcombe. Jenn Adams klinkt af en toe té mooi om waar te zijn en soms is dat ook het geval.

Courtney Lee Adams Jr. - Know What I Mean? (2003)

In een vorig leven was CLAJ de frontvrouw van de alternatieve countryband Courtney & Western. Tegenwoordig heeft ze samen met oud-Television bassist Fred Smith haar bakens verzet naar de wat rauwere rock à la Patti Smith. De nummers op "Know What I Mean?" spelen zich allen af in de Lower East Side van New York alwaar CLAJ woont. “My block is a microcosm of the city. It’s got the soup kitchen, the hot spot, the taxi stand, the trash, the rats, the media whores". De soulvolle, krachtige stem van CLAJ doet denken aan een mengeling van Lucinda Williams, Neko Case en Patti Smith en is zeer aangenaam om te horen. Het nummer "Higher Than That" is ook te horen in de independent film "Far Rockaway" van regisseur Mark Street.