Violeta Parra - Las Últimas Composiciones de Violeta Parra (1966)

Samen met Víctor Jara was Violeta Parra dé exponent van de Chileense (folk)muziek van de jaren '60. Het was ook Parra die mede aan de basis stond van "La Nueva Canción Chilena" ("Het Nieuwe Chileense Lied"), een linkse, ideologische stroming in de Latijns-Amerikaanse muziek. Maar waar Jara in 1966 zijn naamloze debuutalbum uitbracht, was "Las Últimas Composiciones de Violeta Parra" reeds Parra's laatste plaatopname.

Violeta del Carmen Parra Sandoval werd op 4 oktober 1917 geboren in San Carlos een kleine stad in het zuiden van Chili. Reeds op negenjarige leeftijd verliet ze de schoolbanken en leerde ze zichzelf gitaar leren spelen. Slechts drie jaar later schreef ze al haar eeste nummers. Enkele jaren daarna vertrok ze, op uitnodiging van haar broer, naar Santiago om daar te studeren. Maar ook daar voelde ze zich niet op haar plaats. Ze zwierf met haar gitaar langs de bars en peñas (clubs) van Santiago waar ze voornamelijk traditionele muziek ten gehore bracht. In 1937 trouwde ze met Luis Cereceda, een spoorwegarbeider. In 1948 scheidde het stel waarna Parra het opvolgende jaar opnieuw in het huwelijk trad. Uit dit huwelijk werden twee dochters geboren die beide op vroege leeftijd overleden.

Naar aanleiding van een langdurige ziekte was Parra in 1960 geruime tijd aan bed gekluisterd. Rusteloos als ze was begon ze te werken als arpillerista (het ververvaardigen van Chileense tapijten). In datzelfde jaar kwam ze in contact met Gilbert Favre, een Zwitserse muzikant die de folklore van Chili bestudeerde. Al snel mondde deze vriendschappelijke relatie uit in een turbulente liefdesverhouding. Ook rond die tijd werd de muziek van Parra meer diepgaand, zowel politiek als filosofisch. Na een hevige relatie met veel hoogte- maar ook veel dieptepunten besloot Favre om in 1966 de relatie te beëindigen. Parra schreef het ontroerende "Run Run Se Fue P'al Norte" naar aanleiding van deze droevige gebeurtenis. Veel van de nummers op dit album refereren - in soms prachtige beeldspraak - aan het verlies van een geliefde. Zelfs de schijnbaar opgewekte albumopener "Gracias a la Vida" ("Met Dank aan het Leven") heeft een melancholieke en bitterzoete ondertoon. Het nummer heeft overigens later een bredere bekendheid heeft gekregen door covers van Mercedes Sosa en nog later Joan Baez.

Na de breuk met Favre raakte Parra in een diepe depressie. In een poging van haar vrienden en familie om haar uit deze depressie te halen werd er een nationale tour onder de naam "Chile Sings and Laughs" georganiseerd. Door het warme ontvangst van het publiek bloeide Parra zienderogen op. Deze opleving was echter van korte duur. Op 5 februari 1967 beroofde ze zich door pistoolschot van het leven.