De uit Canada afkomstige Dobson was één van de artiesten die tot bloei kwam tijdens de folkrevival van de jaren '60. Ze was toen een redelijk onbekende zangeres tussen de Dylan's en de Baez's van die tijd. Daarentegen is zij wel de auteur van een folksong die bij velen bekend is. "Morning Dew" (ook wel eens "Take Me for a Walk" genoemd) was ook nog het eerste nummer dat ze ooit schreef. Dobson schreef dit nummer nadat ze de film "On the Beach" had gezien. Een film over het leven op aarde na een kernoorlog.
Voordat Dobson het nummer zelf opnam en het op dit titelloze debuut plaatste namen Vince Martin en Fred Neil het nummer al op voor hun album "Tear Down the Walls" uit 1964. Een meer bekende versie, van een eveneens in vergetelheid geraakte songwriter, is die van Tim Rose. Zijn versie van "Morning Dew" stamt eveneens nog voordat Dobson het nummer zelf op de plaat zette. In 1967 kwam zijn album "Morning Dew" uit waarop het gelijknamige nummer te horen is. Enigszins opmerkelijk is dat daar Rose als mede-songwriter wordt vernoemd. In een interview met Randy Jackson uit 1993 antwoordde Dobson op dit voorval met: If anyone is going to be credited as co-writer or co-lyricist it should have been Fred Neil because all Tim Rose did was take Freddie Neil's changes. Maar de meeste bekendheid geniet dit nummer toch in de versie van Long John Baldry die het nummer omvormde van een klassieke folksong tot een gruizig bluesnummer.
Het album bevat naast een paar eigen nummers ook covers van de eerder-genoemde Fred Neil ("Everybody's Talkin'" (de versie van Nilsson is ook een cover)), Jackson Frank ("You Never Wanted Me") en Dino Valente ("Let's Get Together"). Dobson heeft een mooie zuivere sopraanstem die schommelt tussen Joan Baez, Joni Mitchell en Kate Bush. Naast de standaard akoestische gitaar worden enkele nummers ook rijkelijk geïnstrumenteerd, af en toe zelfs met een sitar.
Voordat Dobson het nummer zelf opnam en het op dit titelloze debuut plaatste namen Vince Martin en Fred Neil het nummer al op voor hun album "Tear Down the Walls" uit 1964. Een meer bekende versie, van een eveneens in vergetelheid geraakte songwriter, is die van Tim Rose. Zijn versie van "Morning Dew" stamt eveneens nog voordat Dobson het nummer zelf op de plaat zette. In 1967 kwam zijn album "Morning Dew" uit waarop het gelijknamige nummer te horen is. Enigszins opmerkelijk is dat daar Rose als mede-songwriter wordt vernoemd. In een interview met Randy Jackson uit 1993 antwoordde Dobson op dit voorval met: If anyone is going to be credited as co-writer or co-lyricist it should have been Fred Neil because all Tim Rose did was take Freddie Neil's changes. Maar de meeste bekendheid geniet dit nummer toch in de versie van Long John Baldry die het nummer omvormde van een klassieke folksong tot een gruizig bluesnummer.
Het album bevat naast een paar eigen nummers ook covers van de eerder-genoemde Fred Neil ("Everybody's Talkin'" (de versie van Nilsson is ook een cover)), Jackson Frank ("You Never Wanted Me") en Dino Valente ("Let's Get Together"). Dobson heeft een mooie zuivere sopraanstem die schommelt tussen Joan Baez, Joni Mitchell en Kate Bush. Naast de standaard akoestische gitaar worden enkele nummers ook rijkelijk geïnstrumenteerd, af en toe zelfs met een sitar.
0 berichten:
Een reactie posten